Audiometrija je subjektivna metoda ispitivanja sluha čistim tonovima različitog intenziteta i frekvence. Utvrđuje se tip i stepen oštećenja sluha.
Uređaj kojim se vrši audiometrija se naziva audiometar. Audiometar proizvodi tonove frekvence od 125 Hz do 12000 različite jačine. Ispitivanje se započinje merenjem vazdušne provodljivosti zvuka na svakoj od frekvencija. Pacijentu se slušalicama pusti ton, koji se postepeno utišava. Najniži intenzitet tona koji je pacijent u stanju da čuje beleži se na audiogramu. Kada se procedura sprovede na svim frekvencijama, prelazi se na ispitivanje koštane provodljivosti zvuka. Koštana provodljivost se ispituje postavljanjem vibratora na mastoidni nastavak, a procedura je identična kao i za vazdušnu sprovodljivost zvuka. Glavni nedostatak ove metode je to što ne može da diferencira retrokohlearno od kohlearnog senzorineuralnog oštećenja sluha. Takođe, ova metoda merenja sluha se može sprovesti sa pacijentima koji aktivno sarađuju, tako da je praktično nemoguće uraditi je kod dece uzrasta do 3-4 godine, i kod psihički izmenjenih pacijenata i agravanata.
Nagluvost može biti:
1.Konduktivna, kada je slušno oštećenje na nivou konduktivnog ili sprovodnog aparata uva. Kriva koja označava koštanu provodljivost zvuka se nalazi u granicama normalnog sluha, dok je kriva koja označava vazdušnu provodljivost zvuka postavljena na višim intenzitetima, tj. Postoji kohlearna rezerva ili tzv. ,,air-bone gap“
Obostrano konduktivno oštećenje sluha
2. Senzoneuralna na nivou slušnih ćelija ili slušnog živca i centralnih slušnih puteva. Kriva koja označava koštanu provodljivost zvuka je postavljena na višim intenzitetima, a kriva koja označava vazdušnu sprovodljivost je prati. Kohlearne rezerve nema.
Obostrano senzorineuralno oštećenje sluha
3.Mešovita, kada pacijent ima istovremeno oba tipa nagluvosti, konduktivnu i senzoneuralnu. Krive za koštanu i vazdušnu provodljivost zvuka su obe postavljene na višim intenzitetima, ali ima kohlearne rezerve. Ovde su moguće različite kombinacije postavljanja ovih krivih.
Stepen oštećenja sluha u zavisnosti od najmanje jačine zvuka koju osoba čuje ocenjuje se prema sledećoj skali:
0-20 dB uredan sluh
20-40 dB oštećenje sluha lakog stepena
40-60 dB oštećenje sluha srednjeg stepena
60-95 dB oštećenje sluha teškog stepena
> 95 dB gluvoća
