Urođeno oštećenje sluha je najčešći urođeni senzorni deficit i javlja se kod 1 do 2 od 1000 živorođene dece . Ova učestalost javljanja oštećenja sluha je decenijama nepromenjena. Skrining sluha je uveden da bi se što ranije otkrio ovaj hendikep i uklonile njegove posledice. Oštećenje sluha značajno utiče na razvoj centralnog nervnog sistema i razvoj govora kod dece. Studije su pokazale da je govorno-jezički razvoj rano dijagnostikovane i rehabilitovane dece sa urođenim oštećenjem sluha približan govoru njihovih čujućih vršnjaka već oko četvrte godine.
Zbog toga je u velikom broju zemalja uveden neonatalni skrining sluha, koji se radi prvih dana po rođenju, a najkasnije do navršenog prvog meseca. Na taj način se otkrivaju deca kod kojih se sumnja na oštećenje sluha. Ona se onda upućuju na dalja audiološka ispitivanja kojima se potvrđuje ili isključuje postojanje trajnog oštećenja sluha, najkasnije do navršena tri meseca života.
Skrining sluha obavlja se u porodilištima pomoću specijalnih aparata koji automatski mere otoakustičke emisije. Otoakustičke emisije su zvuk koji emituju zdrave slušne ćelije u unutrašnjem uvu. Ukoliko postoji oštećenje sluha na nivou unutrašnjeg uva tj. kohlee, otoakustičke emisije se neće registrovati. Najčešće se koriste tranzijentne otoakustičke emisije (Transient OtoAcoustic Emissions – TEOAE). Aparat automatski javlja da li je beba prošla na testu (rezultat -Pass) što ukazuje na uredan sluh, sa pragom boljim od 30 dB. Ukoliko beba ne prolazi na ovom testu (rezultat- Fail) postoji mogućnost oštećenja sluha. Takav rezultat može se dobiti i kod nekih drugih stanja, kao što je strano telo ili tečnost u spoljnom slušnom hodniku, tečnost ili negativan pritisak u srednjem uvu, visok nivo buke u prostoriji.
Skrining sluha ne treba raditi prvog dana po rođenju, jer su otoakustičke emisije nezrele u prvim satima, što utiče na rezultat. Bitno je da beba bude mirna i tiha tokom izvođenja testa. Ukoliko beba i na ponovnom testu posle dve nedelje ne prođe, upućuje se na dalje ispitivanje u audiološki centar.
Za bebe koje su provele više od dva dana u intenzivnoj nezi, rizik za nastanak oštećenja sluha je veći do 20 puta nego kod beba koje nisu imale nikakvih problema prilikom porođaju. Usled nedostatka kiseonika, intrakranijalnog krvarenja ili hiperbilirubinemije, ova deca su sklona raznim oštećenjima slušnog puta. U tim slučajevima je skrining otoakustičkim emisijama nedovoljan. Kod takve dece ispituju se i auditivnih evociranih potencijala moždanog stabla (Brainstem Evoked Response Audiometry-BERA). Bebe iz intenzivne nege, a pogotovo one prevremeno rođene, trebaju da budu na audiološkom praćenju najmanje do navršenih 12 meseci korigovanog uzrasta.
